J’accuse van Linda Smismans

J’accuse,
Bijna twee jaar lang worden wij dagelijks overstelpt met gruwelijke beelden vanuit Gaza, waarbij we live zien hoe het Israëlische leger de Palestijnen systematisch en bewust afmaakt. Dit is iets waarvan we dachten en hoopten dat het nooit meer zou gebeuren. We zijn op een punt gekomen waarop we nog enkel kunnen vaststellen dat we onze waarden en normen ergens onderweg verloren zijn. een ongelooflijke zware last om te dragen, want geen enkele reden en geen enkel excuus zal ooit nog genoeg zijn om de mensheid te vergeven voor de acties die we nu niet ondernomen hebben.“Wir haben es gewusst” deze keer en met dat besef moeten we nu verder,
Politici zouden in dienst moeten staan van de maatschappij en haar burgers roepen duidelijk om maatregelen om de mensonterende situatie in Palestina te stoppen. Wereldwijd uiten burgers hun afschuw voor deze nieuwe holocaust en komen ze op straat om hun politici ter verantwoording te roepen. Maar we worden enkel zoet gehouden met boodschappen zoals “ we zullen de situatie nauwlettend in de gaten houden”. Schaam u allen, om angst, winst, macht, comfort en vriendjespolitiek voorop te plaatsen en niet te kiezen voor empathie, solidariteit, inlevingsvermogen, rechtvaardigheid en gelijkheid. J’accuse ook onze Belgische regeringsleiders die zich verstoppen achter de laffe, brede ruggen van nog machtigere regeringsleiders om absoluut niets te doen tegen deze overduidelijke genocide die lang geleden minutieus gepland werd en nu zonder enige vorm van mededogen uitgevoerd wordt.
Stop ook met mensen die opkomen voor mensenrechten en gelijkheid extreem, naïef of ordeverstoorders te noemen. Besef eindelijk eens dat u het bent die in de fout gaat door niet voor mensenrechten op te komen. U bent de lafaard, de idioot, de naïeveling, de extremist (of welk ander woord ook al naar ons hoofd werd geslingerd) als u niet inziet dat enkel gelijkheid en rechtvaardigheid ons enig toekomstperspectief bieden. U doet niets en dat maakt u medeplichtig aan deze genocide. Ik snap niet hoe u leeft met dat besef en hoe u ’s nachts nog slaapt. Ik eis dat u iets doet, nu, want uw lethargie, stilzwijgen en nietsdoen maakt ons allen medeplichtig.