Ik sluit me aan bij de collectieve veroordeling van de genocide die het Israëlische leger in opdracht van het uiterst rechtse en Zionistisch apartheidsregime met opzet orchestreert in Gaza/Palestina én van de laaghartige houding van de Belgische federale regering, die niet in staat lijkt tot enige concrete actie om dit regime daarvoor economisch en politiek te straffen.
In mijn ogen is er geen enkele verontschuldiging of verdediging mogelijk voor deze straffeloze, inhumane behandeling van de Palestijnse bevolking, die me bovendien duidelijk aantoont dat ook onze politici economische belangen boven internationaal overeengekomen wetten stellen. Ze doen me daardoor ook twijfelen aan hun inzet / intenties tegenover de eigen kiezers en burgers.
Ik veroordeel – bovenop de genocide in Gaza – hetzelfde doofpotgedrag van onze beleidslieden ten aanzien van andere flagrante schendingen van mensenrechten, o.a. in Oost-Congo, Tigray, Jemen en Soedan, en ik ben ook fel gekant tegen de nieuwe wetgeving ten aanzien van vluchtelingen en vooral de beperking van gezinshereniging. Deze herleidt mensen tot een robot, een louter economische (f)actor – zonder gevoel, ontzegt hen elke vorm van geborgenheid, beperkt hun culturele identiteit en voorspelt vooral voor onbegeleide minderjarigen een ongeziene, bleke toekomst zonder familiale banden en met verhoogde kwetsbaarheid voor elke vorm van uitbuiting.
Als moeder van vier dochters bloedt mijn hart nog het meest door het gericht en moedwillig verwonden, verkrachten, uithongeren en doden van vrouwen en kinderen, met de expliciete bedoeling om een volk uit te roeien. Deze strategieën van femicide en infanticide zijn strijdig met alle internationale afspraken en moeten krachtig veroordeeld en bestraft worden.
Ik zie ook een duidelijke samenhang met ecocide, het vernietigen van de natuurlijke leefomgeving en habitat van een volk. Ook daaraan maakt Israël zich schuldig door het strategisch omhakken van oeroude olijfgaarden, het betonneren van zoetwaterbronnen en het vernietigen van zaadbanken, bovenop de algemene vergiftiging met een historisch ongeziene hoeveelheid bomladingen.
Mijn ‘J’ accuse’ mag 100 percent duidelijk zijn: wie niet meehelpt aan de oplossing, maakt deel uit van het probleem.
En dat zijn niet alleen onze politici, maar ook elke Belgische instelling of onderneming die financieel-economische belangen heeft in Israël, nu of in de toekomst via wapenleveringen, voedings- of drankleveringen, verzekeringen of financieringen van het IDF of sponsors van het IDF, via het aanboren of exploiteren van nieuwe gas- en/of olievelden, landbouw- of andere economische exploitaties op illegaal verkregen gronden, enz…
Ik eis van alle Belgische beleidmakers, over alle niveau’s en deelregeringen, volledige transparantie over alle overheidsbelangen in conflictgebieden en Israël in het bijzonder.
En ik roep al mijn medeburgers op om hun eigen financiële middelen voor te behouden voor lokale winkels en kleine bedrijven, en om daarenboven liefst met cash te betalen – eventueel met een lokale stadsmunt – of aan ruilhandel te doen of aan deel- en geefplatformen te participeren.
