“Hallo, ik ben Jasmine. Ik ben Palestijns, en vandaag spreek ik voor de duizenden kinderen in Palestina. In Palestina is het elke dag verdrietig en gevaarlijk.Kinderen raken hun ouders kwijt. Families verliezen hun huis en moeten vluchten.Sommige families bestaan zelfs niet meer…
Ik woon veilig in België, maar mijn echte thuis is in Palestina.Daar wonen kinderen die leven in oorlog.Maar kinderen horen niet in een oorlog te leven.
Ze horen te leven zoals wij:wakker worden met zingende vogeltjes, naar school gaan, spelen met vrienden, en ’s avonds veilig in hun eigen bed slapen.Maar in Gaza moeten kinderen schuilen tussen schoolbanken, ze zoeken naar eten, naar water en velen slapen in tentenKinderen liggen in ziekenhuizen met pijn en brandwonden. Ze begrijpen niet wat er gebeurt.
Sommigen zien hun ouders voor hun ogen vermoord worden,of worden wakker en weten niet waar hun mama of papa is.Elke dag is er veel verdriet.Veel onrecht.Daarom spreek ik vandaag.
Ik blijf mijn stem als Palestijns kind gebruiken. Want zwijgen kan niet. Free, free Palestine.” Op #j_accuse SOSGaza@TAZ gisteren. Binnen in Kaap (150), buiten op Hotel Zonder Zeezicht (300) … was het muisstil toen Jasmine (9j)
