Al 75 jaar is het aan de gang, de systematische verdrijving van en moord op de inheemse bevolking van Palestina door een imperialistische, fascistische ideologie, het zionisme, en gerugsteund door het ‘verlichte’ Westen. De ermee gepaard gaande traagheid, de lafheid, het sadisme en de leugens om de zaken voor te stellen als ware Israël de ‘verlichte democratie’ of ‘het slachtoffer’ maken het duidelijk: dit is kolonialisme, dit is genocide, van de meest perverse aard. Vandaag wordt de ‘finale oplossing’ heel open en bloot uitgevoerd, met fierheid, TitTok-filmpjes en vlaggengewapper. In het post-truth-tijdperk doen ethische normen en mensenrechten er niet meer toe: deze worden aan de kant geschoven. Proteststemmen worden manu militari opgepakt, terwijl de daders elkaar met vredesprijsnominaties plagen.
De tijd dat we nog konden geloven in de-escalatie, of zelfs een tweestatenoplossing, is voorbij. Ik beschuldig de huidige politieke klasse, zowel links als rechts van het politieke spectrum, die niet ondubbelzinnig de handschoen opneemt tegen het zionistische project, wat een project is niet alleen van genocide, maar ook van de schaamteloze bezetting van naburige gebieden, de ontwikkeling van kern- en andere massavernietigingswapens, het bombarderen van soevereine landen. In dit opzicht is Israël vele malen erger dan het rassengesegregeerde Zuid-Afrika, dat ook is opgehouden te bestaan.
Ik huldig die politici in het Westen, alsook de journalisten, die tegen de stroom in de stem van de jeugd durven te vertolken. En die stem klinkt steeds luider: ‘death to the IDF’, ‘free Palestine’. Daarmee huldig ik ook al – op voorhand – de jeugd, die zal timmeren aan een vredevolle toekomst, aan een vredevol Palestina. De oude politiek zal sterven, en ik leg mijn vertrouwen in jullie.
